موضوع حمل و نقل و ترافیک و شیوه حل مشکل آن همواره مورد بحث متخصصین مربوطه طی سالهای گذشته بوده است. مشکل ترافیک مانند بیماری سرطان می باشد. کوچکترین غفلتی از آن باعث فراگیر شدن مشکل و تحت الشعاع قراردادن زندگی روزمره می شود و هرچه جلوتر رود، حل آن مشکل تر می گردد.

          
امروزه آنچه متخصصین حمل و نقل جهان برروی آن اتفاق نظر دارند, دستیابی به الگوی حمل و نقل پایدار در شهرهاست تا بتواند چشم انداز شهر سالم، آرام، دارای حمل و نقل سریع, ایمن و کارآمد برای عموم شهروندان را تامین کند.
حمل و نقل پایدار به این معناست که باید مشکل را به نحوی حل کنیم تا این بیماری مجددا در سال های آتی عود نکند. یعنی باید الگوئی را دنبال کنیم که براثر گسترش جمعیت و شهر و توسعه فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی و ..........(که طبیعتاً از عوامل ترافیک زا هستند) شهر ما همچنان بدون بروز مشکل ترافیک، به نحومطلوبی پاسخگوی جابجائی های مسافر و بار باشد و باگسترش این فعالیتها سیستم حمل و نقل به مشکل برخورد نکند و پایدار باشد.
حال که حمل و نقل پایدار تا این حد مهم است که می تواند دستیابی یا عدم دستیابی به آن برای یک شهر و آینده شهر سرنوشت ساز باشد بسیار ضروری است تا توجه کنیم که سیاست حمل و نقل پایدار با اتخاذ استراتژی های زیر است که تحقق پیدا می کند:
1- توسعه کیفی و کمی حمل و نقل عمومی
2- افزایش قابلیت پیاده روی یا افزایش پتانسیل استفاده از سیستم های غیر موتوری شامل پیاده روی و دوچرخه سواری
3- مدیریت تقاضای سفر
4-کاهش استفاده از خودروی شخصی (یا جلوگیری از افزایش استفاده از خودروی شخصی) در کل یا بخشهائی از شهر در اوقات و ایام خاص
5-ارتقاء فرهنگ ترافیک

ادامه مطلب...

موتور در تهران هم خودروی شخصی است، هم باری، هم تاکسی و حتی مینی بوس، حتماً صاحبان آن استفاده های دیگری نیز از آن بر حسب نیاز پیدا می کنند.

در خیابان های تهران همه جا می توان پایانه تاکسی موتوری ها را دید. از آنجایی که فارسی بلد نبودم، نتوانستم سر در بیاورم که آنها مثل تاکسی خطی کار می کنند و یا دربست و به هر مسیری می روند. در هر صورت نمی توان به یک چیز اعتراف نکرد و آن امتیاز قابل توجه این نوع خودرو به نسبت سایرین است، زیرا در آن می توان باد خورد و مثل باد گذشت. خیابان های تهران بیشتر اوقات شبانه روز دارای ترافیک هستند و موتورسواران حتی در بدترین اوضاع نیز می تواند حرکت کنند، البته برای رانندگان و پیاده ها نیز مشکل درست می کنند. البته در تهران به این عادت کرده اند و آن را چیز شگفت انگیزی نمی‌دانند. هر چند که من بعنوان یک تازه وارد در این شهر، گاهی دچار حس ترس توام با شگفتی از ویراژهای موتورسواران می شدم. بنظر می رسید که همه آنها اگر کارهای روزانه مزاحمشان نبود، می تواستند قهرمان نمایش های اکستریم موتورسواری شوند. احتمالاً برای خود آنها این هنر گستاخانه موتورسواری با ویراژ، چیز عجیبی به نظر نمی رسد. با این حال بین آنها روحیه رقابت نیز دیده می شود 

اما چیز بسیار شگفت انگیز این است که خانوادگی سوار موتور می شوند. بنظر می رسد که در صورت لزوم این موتور کوچک می تواند خانواده ای بزرگ را نیز -در صورتی که اعضای خانواده بتوانند خود را روی آن جای دهند- می تواند حمل کند. در تهران یک خانواده چهار نفره بدون سختی روی موتور سوار می‌شود: پدر جای راننده، بچه بزرگ روی باک بنزین و بچه کوچک بغل مادر که پشت پدر می نشیند. گاهی روی باک بنزین دو بچه نیز جای می دهند. .....

.... جدیدترین کار هم تاکسی زنان است که تنها برای جابجایی خانم ها استفاده می شود و رانندگان آن نیز زنان هستند.

آدرس :سایت www.amirrouhi.blogfa.com

مدت زمان ماندگاری زائران در مشهد 2 روز کاهش یافت

بیش از یک ماه از اجرای طرح ترافیک در مرکز شهر مشهد مقدس می گذرد، طرحی که در نوع خود با مخالفتهای متعددی از ناحیه مردم و کسبه مواجه شده است.
هر چند به گفته متولیان، هدف از اجرای این طرح کنترل ترافیک در مرکز شهر، کاهش آلودگی هوا و تسهیل در عبور و مرور زائران می باشد، اما مسافران و زائران به عنوان گروهی که در این محدوده حضور پررنگ تری دارند، با مشکلات بیشتری مواجه شده اند.
این در حالی است که طی سال جاری با اجرای این طرح و الزام پرداخت 20 هزار ریال برای ورود به محدوده طرح که عمده مراکز اقامتی در این محدوده قرار دارد بیم آن می رود که این عامل به کاهش ماندگاری زائران در مشهد منجر شود و مدت حضور گردشگر و زائر در دومین کلان شهر مذهبی جهان را بیش از گذشته کاهش دهد. این مسأله زمانی مورد توجه قرار می گیرد که افزایش مدت ماندگاری زائران در مشهد و نیز پذیرایی از 40 میلیون گردشگر و مسافر در چشم انداز 20 ساله این کلانشهر مد نظر مسؤولان است.

ادامه مطـــــــلـــــــــــــب...

تغییر در نگرش های برنامه ریزی شهری و حمل ونقل در دهه های 80 - 1970 و شکل گیری الگو های مشارکتی - دمکراتیک منجر به این گردید که متفکرین سیستم های حمل و نقل عمومی به بازنگری روش های برنامه ریزی حمل ونقل بپردازند و الگوی مبتنی بر توسعه شبکه های حمل ونقل به سمت ترویج الگوی مشارکت جمعی در حمل و نقل بینجامد در این نگرش ها مفاهیم کمیت تبدیل به مفاهیم کیفی رضایت مردم گردید . این الگوهای توسعه حمل و نقل همگانی و مدیریت سیستم در بسیاری از کلانشهر های دنیا منجر به کاهش فشار خودروها به روی بخش های ویژه و حساس شهر گردید . بافت تاریخی وقدیمی و مرکزی شهرها به عنوان آسیب پذیر ترین بخش در شهر بیشتر مورد توجه برنامه ریزان قرار می گیرند . تجربیات موجود نیز بیانگر حساسیت این بخش و برنامه ریزی این بخش از شهرها به صورت ویژه است . فکر می کنم مثالی در این خصوص میتواند موضوع را روشن نماید .
ادامه مطلب...