1- توجه کافی به مکانیابی یک محدوده پیاده براساس حداکثر ارتباط با بافت محله ا

2- ایجاد تسهیلات لازم در اطراف پیاده راه جهت جلوگیری از اخلال در حرکت سواره

3- به حداکثر رساندن تنوع کاربریها در محدوده پیاده و با رعایت اصل سازگاری

 4- توجه به مقیاس انسانی در کلیه مراحل مکانیابی و طراحی و در تمامی جزییات

5- حداکثر استفاده از گیاهان، آب و عناصر و مصالح طبیعی در بهسازی و مبلمان پیشنهادی

6- حفاظت از بناهای باارزش تاریخی در پیاده راه و یا توسعه محدوده های پیاده حول این ابنیه 

7- توجه به چشم اندازهای طبیعی و مصنوعی و بویژه دورمنظر انتهایی در محدوده پیاده  

8- تمرکز بیشتر بر ایجاد و توسعه پیاده راه ها در محلات شکل گرفته تا مناطق شهری نوساز

9- استفاده از مواد و مصالح بومی و همساز با اقلیم در جزییات مصنوع پیاده راه

10- طراحی اجزای محدوده پیاده جهت استفاده بهینه از نور طبیعی با توجه به نوع اقلیم

11- طراحی بدنه های پیاده راه همساز با بناهای همجوار و خط آسمان و اقلیم و تغییرات آن

12- توجه به زیرساختهای موجود با درنظر گرفتن توسعه های آتی و چشم اندازهای بصری

13- توجه به الگوها و روشهای رایج ساخت و ساز در بافت موجود و پیرامونی پیاده راه

14- رعایت نقطه نظرات اکثریت کاربران محدوده از طریق نظرسنجی و مشارکت دادن آنان

منبع :www.ttic.ir

معابر پیاده یا پیاده راه ها، معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی هستند که تسلط کامل با عابر پیاده بوده و تنها از وسایل نقلیه موتوری به منظور سرویس دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می شود. این معابر می توانند به صورت کوچه، بازار، بازارچه، مسیری در میدان، پارک یا فضای یک مجتمع شکل بگیرند. پیاده راه ها با از میان بردن ترافیک عبوری سواره در بخشی از شهر ایجاد می شوند، و به دلایل معمارانه، تاریخی یا تجاری شکل می گیرند.

پیاده راه ها، محل حضور همه شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعی شان می باشد. این فضاها در مقیاس همه شهر عمل کرده و پذیرای گروه های مختلفی از شهروندان می باشد. پیاده راه ها علاوه بر نقش ارتباطی و دسترسی، مکانی امن و راحت برای تماس اجتماعی، گردش و تماشا و ... فراهم می آورد. در پیاده راه ها، آزادی عمل انسان پیاده برای توقف، مکث، تغییر جهت و تماس مستقیم با دیگران بسیار زیاد است.

از این رو شهروندان به تدریج به حضور در شهر و انجام فعالیت های مدنی عادت کرده و زمان بیشتری را در فضاهای شهری می گذرانند و این به نوبه خود به بهبود و ارتقاء فرهنگ و عادات شهرنشینی؛ از جمله رعایت حقوق دیگران و احساس مسئولیت در برابر جامعه کمک می کند که به خصوص برای جوانان و کودکان می تواند نمونه زنده آموزشی محسوب شود. "سرزندگی" از ویژگی های اساسی و اصلی پیاده راه هاست، از این  رو می بایست در پیاده راه ها همواره زندگی اجتماعی در جریان باشد. این فضا همچنین می بایستی بتواند جاذب طیف وسیعی از شهروندان بوده و خود را همواره با رویداد های درون خود هماهنگ سازد. لذا "انعطاف" نیز از ویژگی های مهم در پیاده راه هاست. در نهایت آنچه که متضمن حضور همه شهروندان و زندگی دایمی در پیاده راه هاست "ایمنی" این فضا می باشد.

منبع:http://3shahrsaz.parsiblog.com

یکی از ارکان مهم شهر پیاده رو است . مکانی که در روز بیشترین استفاده را از آن می کنید . ولی آیا استاندارد های لازم را دارد؟

 آیا  همه به مقداری مساوی از آن استفاده می کنند و همه سهمی یکسان از آن دارند ؟ و آیا تا کنون به این فکر کرده اید که

پیاده رو های شهر از آن کیست؟

شاید بعد از خواندن این مقاله پاسخی مناسب برای این سوال پیدا کنید و نظر خودتون درباره ی(( پیاده رو های شهر از آن کیست؟)) را برای ما بنویسید .

در تعریف واژه ی ((خیابان)) در لغت نامه ی دهخدا آمده است : ((خیابان رسته ای است که در باغ می سازند برای عبور و کناره های آن را گل کاری می کنند)) یا راهی است که در میان صحن چمن ها باشد))

در تمام این موارد خیابان گذرگاهی است که در میان باغچه ها و درختان احداث میشود و فرق زیادی بین این تعاریف و حقیقت امروز می توان دید !

خیابان و پیاده رو های یک شهر نمودی از هویت آن شهر و عرصه ی تمام اتفاقات خوب وبد در ساعات شبانه روز می باشد .

اگر خیابان های شهر عاری از بی نظمی بی قانونی و خطر باشد تمامیت شهر از بی نظمی و قانونشکنی در امان است .

مجریان کم تجربه و قانون گریز با اتکا به پشتوانه های نامرئی و پیچ در پیچ اداری و بی اعتنایی کامل به عابرین به ریختن مصالح و نخاله ی بنایی و ایجاد داربست های با ایمنی صفر در خارج از حریم ملک ودر پیاده رو هاا اقدام می کنند.

همه ی این بی توجهی ها به معابر عمومی در حالی صورت می گیرد که در هر شهر کشور ما نعداد قابل توجهی معلول جنگ تحمیلی افراد سالخورده و کودک در هنگام رفت و آمد و دسترسی به خیابان ها دچار مشکل فراوان می شوند .

از طرف دیگر بسی جای تعجب است که چرا شهرداری ها هیچ حدود و ثغور مسئولیتی را به سازمان های خدماتی مانند آب و فاضلاب برق تلفن و گاز اعمال نکرده اند تا پیاده رو ها را به اختیار خود و در یک چشم به هم زدن بهم نریزند و پس از رسیدن به هدفشان همه چیز را به امان خدا رها نکنند.

در اینجا واضح است که شهروند مغازه دار یا دستفروش دوره گرد نیز پیاده رو را ملک شخصی خود می داند و آهنگر و نجار کارگاه خود را به پیاده روها می کشانند و از همه بدتر صاحب خانه ها پیاده روی جلوی خانه خویش را مانند تابعی از متغیر با سطح حیاط خود هم تراز می کنند و گستاخانه رامپ پارکینگ زیر زمینی را با حفر چاله ای عمیق در پیاده رو می سازند . حال تصور کنید معلول یا سالخورده ای که قصد عبور از این معابر را دارد چگونه باید معجزه کند !

ادامه مطلب...